Ogenblikje a.u.b., de pagina wordt geladen..

23 februari. Week drie sloten we af met de mededeling richting Haast te gaan. Inmiddels zijn we daar alweer ruim en breed vandaan. Als er ergens geen ruk te beleven is, dan is het daar wel. We gingen zonder haast naar Haast, hebben onderweg wel weer wat leuke wandelingetjes gemaakt. De bebossing hier is ook bijzonder, lijkt op een enorme broccoli. Verder zijn we een hobbelig pad opgereden richting The Red Hills, echt 'in the middle of nowhere', maar wel het meest zuidelijke plekje dat via de weg bereikbaar is. Volgens de Lonely Planet, waar we het volste vertrouwen in hebben, spectaculair, volgens ons toch niet helemaal. De route erheen is wel leuk en spannend, langs afgronden en door blubberige plassen, maar die beloofde rode bergen -op hier en daar een kei na- ontbreken gewoon. Daarna rijden we naar Jackson Bay waar pinguins schijnen te zitten. Als we er aankomen zien we meteen een eerste exemplaar. Leuk hoor. We zijn meteen enthousiast. Al snel komt er weer een aanzwemmen, maar voordat de camera's zijn gepakt is het beest al weggesneld naar zijn nest en vervolgens onvindbaar. Daarna laat geen enkele pinguin zich nog zien. We stappen maar eens op en vinden langs Haast beach aan de Tasmanzee een prachtig plekje om te wildkamperen.

24 februari. We hebben inmiddels haast om uit Haast weg te komen. Afgelopen nacht zijn we bijna opgevreten door de muggen! Dan hebben we het niet over een paar van die ellendelingen, maar op z'n minst over honderd. Ik heb schade opgelopen: een hangend ooglid en een dikke arm. Dick, waar de muggen meestal geen enkele trek in hebben, is de nacht zelfs niet ongeschonden doorgekomen. Op weg naar Fox Glacier laten we ons een
De indrukwekkende Fox Glacier. anti-insectenspuitbus aansmeren. "Het beste dat er is." We kunnen straks een winkeltje beginnen. Inmiddels beschikken we ook al over een 'insecten-voorbehoedsmiddel', dat ook al het beste was, en over een roller die na een beet jeukverzachtend werkt, echt het beste dat er is. Maar er was ook nog wel wat leuks te beleven vandaag hoor. Een wandeling door een stuk regenwoud naar het Monro-strand waar regelmatig pinguins zijn te spotten. 's Avonds vinden we een plekje langs de Karangarua-rivier. Dick gebruikt onze nieuwe aankoop. Wat denk je? Het werkt. Tien minuten na gebruik hebben we een camper vol muggen- en vliegenlijken. Als dit het laatste is dat jullie van ons zien, dan werkt het middel ook buitengewoon goed tegen mensen.

25 februari. Hai, we zijn er nog. Vandaag naar de Fox Glacier gelopen, een wandeling van zo'n anderhalf uur. Indrukwekkend om deze ongeveer veertienduizend jaar oude gletsjer van dichtbij te kunnen aanschouwen. Bij het begin van de wandeling is het nog een leuke temperatuur, maar naarmate je dichterbij komt koelt het in ijltempo af. De enorme ijsmassa glijdt vanaf de hellingen van de 3497 meter hoge Mount Tasman. De afgelopen decennia is er wel een heel stuk weggesmolten, maar er ligt nog genoeg om van onder de indruk te raken.
De Kea, een inheemse papagaai die
alleen op het Zuidereiland voor komt. Na de gletsjerervaring installeren we ons maar weer eens op een campsite. Die vinden we in het dorpje Fox Glacier, dertien kilometer verder. We moeten even dringend iets doen aan de huishouding, alles dat op stroom werkt weer opladen, de lijken van gisteren ruimen, even de was doen en zelf kunnen we ook weer eens uitvoerig sjoepen. Heerlijk.

26 februari. Kijk eens wat prachtig! We hebben nog geen ansichtkaart gezien waar Lake Matheson, met daarin de spiegelingen van de Mount Cook en de Mount Tasman, net zo mooi zijn gefotografeerd als door ons. We zijn er wel vroeg voor opgestaan, althans vroeger dan anders. Vanavond willen we kijken of het lukt deze foto nog eens te maken, maar dan bij ondergaande zon. Daarom blijven we in Fox Glacier en omstreken.

27 februari. Met die sunset is het gisteravond helemaal niks meer geworden. Toen zijn we maar wijn gaan drinken. Na een nacht zeer zware regen en onweer bleek het vandaag toch weer alleraardigst weer te zijn. Omdat we zo onder de indruk zijn geraakt van Fox Glacier, bezochten we ook z'n broer: Franz Josef Glacier, ongeveer 25 kilometer noordelijker. Was een erg leuke wandeling.
De broer van de Fox Glacier: Franz Josef Glacier. Zowel de Fox als de Franz Josef zijn in 1982 aan een opmars begonnen. Het eind van de middag rijden we maar eens verder. Via Ross, een gehucht waar in 1907 met 2,8 kilo tot nu toe de grootste klomp goud in Nieuw-Zeeland is gevonden, eindigen we de dag in Hokitika., de Jadestad. Daar gaan we ons morgen maar eens in verdiepen.

28 februari. Deze laatste dag van de maand, tevens laatste dag van onze vierde week, zijn we wat blijven hangen in de Jadestad. Deze groene steen blijkt echter ook hier goed aan de prijs. Voor omgerekend vijftig euro heb je eigenlijk niks. We hebben wel nog even een jadefabriekje bezocht en snappen nu, dat door al dat arbeidsintensieve geslijp de jade zo kostbaar wordt. Het weer was zo geweldig vandaag dat we daarna wat aan het strand langs de Tasmanzee zijn gaan zitten. Gewoon niks doen.