 |
Ogenblikje a.u.b., de pagina wordt geladen.. |
|
Ogenblikje a.u.b., de pagina wordt geladen.. |
)
14 februari. Vandaag leidt de route ons van Queenstown naar Te Anau aan de rand van het Fjordland National Park. Het is dus een beetje een reisdag, natuurlijk wel een met de nodige stops. Het klinkt waarschijnlijk afgezaagd, maar het landschap is bijzonder afwisselend en toch steeds weer indrukwekkend, oogstrelend en fotogeniek. Eenmaal in Te Anau pikken we de laatste zonnestralen van deze dag op en duiken bij het lake Te Anau een zijpad in. We gaan weer eens wildkamperen. Gooien wat kip en groenten op het vuur, drinken een lekker wijntje, nemen een warme douche en gaan slapen.
)
Richting Milford volgen we deze 15e februari de meest bezienswaardige weg waar we volgens onze bijbel, de Lonely Planet, op kunnen hopen. Dat gaan we effe checken.... Het klopt. Bij Mirror Lakes en talloze kleine, maar zeer leuke kreekjes stoppen we even voor wat foto's. We maken ook even een heftige wandeling. Doen de Key Summit en klimmen maar liefst naar de top op 919 meter hoog. Dat ging natuurlijk wel gepaard met gekreun en gesteun, althans door mij Monique. Dick liep als een jonge hinde. Na deze inspanning pikken we ook nog even een loopje mee naar de Humboldt Falls. Al met al is de dag daarna alweer bijna voorbij en wordt het tijd de eindsprint (nog 32 kilometer) naar Milford Sound in te zetten. Dat stuk is zoals Lonely Planet al voorspelde inderdaad meer dan spectaculair. Hoge besneeuwde rotswanden, talloze watervalletjes die schitteren in de zon. Dick gooit er het ene na het andere superlatief uit: holy moses, fabelachtig, geweldig, wouw, onbeschrijfelijk, indrukwekkend etcetera. Na een spooky tunnel van 1207 meter komen we uit in de Cleddau canyon waarop wederom alle superlatieven van Dick van toepassing zijn. En dan hebben we daar Milford Sound.
)
16 februari. Met de Lady of the Sound varen we vandaag tussen de indrukwekkende fjorden van de Milford Sound tot op de Tasman zee. Eigenlijk is dit niet te beschrijven. Dit moet je zien en voelen. Watervallen denderen met een enorm geweld naar beneden. Absoluut spectaculair, dus enorm genieten. Bovendien zien we dolfijnen. Ook erg leuk.)
Na de boottocht doen we nog even de Chasm walk, een loopje naar een waterspekakel van jewelste. Hier komt namelijk de Cleddau rivier door een spelonk naar beneden. Oh, by the way; tegen alle verwachtingen in valt er geen enkel spierpijntje te bekennen na de ontberingen van gisteren. Valt alweer niet tegen. We ontmoeten tijdens de Chasm walk trouwens onze eerste Kea, een inheemse papagaaiensoort.
En zomaar ineens is de dag alweer voorbij. Aan de Hollyford rivier kamperen we weer een nachtje in het wild.
)
18 februari. Gisteren en vandaag hebben we ons kostelijk geamuseerd in de omgeving van Te Anau. Schitterende wandelingen gemaakt, weer eens wild gekampeerd en in de zon gezeten op mooie plekjes. Vandaag zijn we weer afgezakt naar Queenstown, de enige weg die ons richting de westkust brengt. Onderweg genoten van de landschappen die een kleurenpalet hadden dat overliep van mais- en goudgeel naar licht-, donker-, gras-, felgroen, licht- en donkerbruin. Lake Wakatipu dat schitterde in de zon nam ook nog enige tijd in beslag.
)
Dit moest natuurlijk vanuit alle hoeken gefotografeerd worden. Inmiddels zijn we in zonnig Queenstown en hebben ons beschaafd gevestigd op een camperpark. Daar konden we weer even lekker de was doen en wat langer onder de douche staan dan in ons voertuig. Daar houdt het op met nat maken, inzepen en snel afspoelen. Ach, een mens kan niet alles hebben.
22 februari. Inmiddels hebben we zo'n vierduizend kilometer afgelegd. Wanaka, daar bevinden we ons nu. De afgelopen dagen waren erg leuk. In Queenstown beklommen we een berg, niet helemaal hoor. Een deel ging per gondel, maar daarna toch nog een uur bezig geweest helemaal boven te komen. De beloning was een spectaculair uitzicht over Queenstown en het LakeWakatipu. Daarna leidde de route ons naar Arrowtown waar in 1862 goud werd ontdekt. Het blijkt een hartstikke gezellig, sfeervol plaatsje. En inmiddels zitten we zoals gezegd in Wanaka. We reden via de Alpine Scenic Road en passeerden daarbij de Crown Range Summit pass, de hoogste pas van Nieuw-Zeeland op 1076 meter boven zeeniveau die overigens pas in 2000 volledig is geasfalteerd. Na een nachtje wildkamperen hield de 'Diamond Lake Walking Track' ons gisteren van elf tot halfdrie van de straat. Wat een inspanning hebben we daar weer even geleverd. Klimmen en klimmen en nog meer klimmen. Maar we hebben ook nu de top weer bereikt. Hier zijn trouwens opnamen gemaakt voor Lord of the Rings; voor de kenners: de scene in "Rugged Country south of Rivendell". En vandaag reizen we dan richting Haast aan de westkust.
