De 5^e rijden we op ons dooie akkertje naar Kaikoura, nog steeds in noordelijke richting. Daar kijken we of er walvissen of dolfijnen zijn te zien zoals wordt beloofd. Dolfijnen zien we vanaf de wal springen, leuk hoor. Voor walvissen moet je met een (speed)boot de zee op, dat slaan we over. Verder lekker gewandeld, op de zogenoemde peninsulatrail waar we van bovenaf de rotsen schitterende uitzichten hebben. Beneden aan de kust zit een kolonie zeehonden. Inmiddels gaan we alweer de tweede nacht tegemoet. Morgen karren we terug naar Christchurch en beginnen dan aan de route richting zuidpunt, pikken mischien het Stewarteiland even mee en gaan dan langs de westkant richting het noorden. Maar voorlopig zijn we daar allemaal nog lang niet aan toe. Tot gauw.  

6 februari. Zoals gezegd zakken we inmiddels vanaf Christchurch naar het zuiden. Langs adembenemende landschappen is het tijd te stoppen voor koffie. De Hurunui-rivier ziet er aantrekkelijk uit, dus daar gaan we even zitten met een zelfgemaakt bakkie. Da’s nou het lekkere van een camper. Gaskraan open, water koken op je eigen gaspit en de koffie is klaar. Via het plaatsje Rakia passeren we vervolgens de gelijknamige rivier door over de langste brug van Nieuw-Zeeland te rijden. In Orari Bridge vinden we vroeg in de avond een schitterende plek voor de overnachting. Zo’n plek waar het ’s nachts aardedonker is en alle sterren aan de hemel zijn te zien.

De grootste schapenmarkt van Nieuw-Zeeland in Temuka.

De volgende ochtend stuiten we per toeval in Temuka op de grootste schapenmarkt van Nieuw-Zeeland. Dus maken we er even wat leuke plaatjes. De volgende stop is in Oamaru waar een pinguinkolonie zit, maar ze schijnen pas vanavond ‘thuis’ te komen. Toevallig hebben we geen zin om daarop te wachten. We laten de pinguins voor wat ze zijn en gaan verder richting onze eindbestemming voor vandaag: Dunedin. Daar zoeken we de Starbucks koffietent op die een hotspot heeft om even draadloos te internetten. We checken de mail en beantwoorden er een paar. En dan treft ons een ware wolkbreuk. De brede straten veranderen in kolkende rivieren en de er langs liggende winkels lopen waterschade op. Voetgangers staan ineens tot hun knieen in het water. De Starbucks kampt in no time met kortsluiting. Langs de ramen en onder deur door stroomt het water naar binnen. Hebben wij weer. Als de camper maar geen schade heeft. En als binnen alles nog maar droog is. Eenmaal bij ons voertuig aangekomen blijkt alles in orde. Het in in hogere straat parkeren betekent op zo’n moment dan toch de redding. Alleen heeft het noodweer wel schade toegebracht aan een stuk weg vak achter ons. Er zit een compleet gat in. In Waihola vinden we een slaapplek. Morgen beginnen we aan de tweede week, hopelijk is die weer gewoon zonnig en droog.