De regen onderweg leverde
wel wat mooie plaatjes op.
Kijk maar... (click op de foto).

09.02.'05. De afgelopen twee dagen reden we door prachtige landschappen over de 'Southern Scenic Highway' naar ongeveer het meest zuidelijke puntje van het zuidereiland, Invercargill. We hebben dat vastgelegd in het plaatsje Bluff... De komende plm. week gaan we naar ongeveer het mooiste deel van Nieuw Zeeland: Fjordland NP. Daar liggen fjorden, regenwouden en alpen in het verschiet dus dat belooft wat! Er zijn geen internet hotspots; jullie moeten wachten tot we in Queenstown zijn voor nader verslag. Dus: tot over een dag of tien!

10.02.'05. De alles-is-anders-show! Behalve fjorden, regenwouden en alpen kwamen we vooral héééél veel regen tegen! Dus is ons plan 'iets' aangepast en zijn we nu op weg via Queenstown naar Alexandra, aan de droge kant van de 'Southern Alps'. We overnachten in Kingston... De Milford Sound moet maar een weekje wachten; eerder -is de verwachting- is het niet droog....

11.02.'05. Regen, regen, pisweer, regen, druppels, nattigheid, regen, ellende, gevloek, getier en meer regen, regen en regen!!! Daarom maar weer ons plan aangepast en doorgaan naar het gebied rond Mount Cook. Het is wat, je doet je ogen open en je wilt het niet weten: alweer regen of eigenlijk nog. Want zover we bewust hebben meegemaakt is het geen enkel moment droog geweest. Alexandra, waar het vijf weken lang snikheet geweest schijnt te zijn, houdt het zelfs niet droog. Vluchten kan niet meer.. Overal op het zuidereiland is het nat. In Alexandra nemen we een bakkie in een tent Craterscapes genaamd. Het ligt hartstikke leuk, bij een fantastische tuin vol planten, kunst en houten meubels. Nadat de koffie is weggeklokt rijden we naar Omarama om te overnachten. Misschien dat het morgen beter is.

Aan het einde van dit meer ligt Mount Cook;
zie foto rechts.
Een prima plekje om te wildkamperen.

12.02.'05. Feest! Het regent niet. Nou dat werd tijd. Snel pakken we ons boeltje bij elkaar en gaan via Twizel naar Lake Pukaki. Dat ligt erbij als een glanzende turkoise edelsteen tussen de schitterende paars-gele bergen onder welke de Mount Cook van 3764 meter hoog. Dit is tevens de hoogste van Nieuw-Zeeland. We drinken er een bakkie en genieten van de zon. Het is allemaal weer helemaal geweldig. We nemen ook nog even een kijkje bij het nabijgelegen Lake Tepako, maar concluderen dat het meer aan de voet van de Mount Cook beter bevalt. We zoeken er een plekje en besluiten te gaan wildkamperen. We warmen een blikje soep op en hebben genoeg wijn. Verder heeft een mens niks nodig, toch?

13.02.'05 - Ik durft bijna niet te kijken bij het ontwaken hedenochtend. Na al dat nat heb ik (Monique) schijnbaar een regentrauma opgelopen, maar de angst blijkt ongegrond. Strak blauwe hemel en volop zon.

Mmmmm, heerlijk. Zelfs de Mount Cook is vandaag in zijn volle glorie te aanschouwen. We ontbijten aan het meer, pakken dan ons boeltje bij elkaar en vervolgen de reis. De bedoeling is Queenstown te halen. Dat schiet echter helemaal niet op. Overal blijkt het even mooi onderweg. Dus stoppen we in de Lindis Pass, die magnifiek door de bergen slingert en mooie plaatjes oplevert. We stoppen bij het eerste bord dat aangeeft dat Centraal Otago is bereikt en we stoppen op de wijnroute om ook daar te genieten van de omgeving. Rond halfvier in de middag bereiken we dan toch ons doel voor vandaag: Queenstown. Een gezellige stad waar we meteen even een hotspot opzoeken om de e-mailen binnen te halen. Morgen gaan we naar Te Anau, als het goed is. Tot de volgende hotspot.